zondag 16 juni 2013
Wijze raad, goed bedoeld advies en een dikke knuffel. Of je er nu om hebt gevraagd of niet, je krijgt ze van d’r.
Toen ik klein was, was de zin: “Ik ga het aan je moeder vertellen”, enger dan Ik-mik-Lorreland met Garbonkel en Harry Potter bij elkaar! Nu liggen de verhoudingen anders, en ik vind het leuk!
Toen ik klein was, was de zin: “Ik ga het aan je moeder vertellen”, enger dan Ik-mik-Lorreland met Garbonkel en Harry Potter bij elkaar! Nu liggen de verhoudingen anders, en ik vind het leuk!
Met mijn mama kan ik lachen, uren kletsen, shoppen, theetjes drinken maar vooral: PRATEN! Als ik het even niet meer weet, ergens van baal, bloedchagrijnig ben of mezelf even heel erg zielig vind - en ieder normaal persoon knettergek zou worden van mijn gezeur - dan bel ik mijn mama.
Mama luistert het vervolgens allemaal aan, ook al vraag ik (terwijl ik haar heb gebeld!) niet eens hoe het met haar is. Dat ze luistert vind ik al heel fijn, maar of ze het nou met me eens is of niet: ze begrijpt me altijd en heeft altijd een goede raad, tip of advies waar ik wat mee kan. En dat vind ik best knap…
Desondanks mijn soms botte reacties op goed bedoeld advies, een snauw en een urenlang gesprek over mezelf informeert ze een tijdje later altijd even hoe het met me gaat. (Meestal ben ik mijn ik-vind-mezelf-heel-zielig bui allang vergeten) Dan word ik altijd zo blij, Mama denkt namelijk aan mij en dan voel ik nog meer liefde voor haar dan ik al deed.
Het is niet zo vanzelfsprekend dat iedereen zo’n lieve Mama heeft… Ik vind het soms iets té vanzelfsprekend, maar dat weet ik maar al te goed! Mijn Mama is de beste, liefste, leukste en slimste Mama van de hele wereld. Ik ben een heel gelukkig kind. Punt.
Abonneren op:
Posts (Atom)