Ja ik geef het toe! Sterker nog: ik ben er dol op! Ik ging zitten voor het 1e oh oh cherso seizoen, geniet van plaatsvervangende schaamte bij mijn vieze vette verloofde en stiekem kijk ik zaterdagochtend naar Hannah Montana op Disney Channel.
Mijn vriend ergert zich groen en geel, en kijkt op zijn zaterdagochtend het liefste naar discovery channel of het saaie national geographic. Maar over mijn dommetv-verslaving mag hij mag niets zeggen, gezien zijn PS3 gedrag. (ik vervloek Fifa/NBA maar vooral dat afgrijselijke schietspel waardoor ons huis twee keer per week verandert in een warzone, inclusief bommen, gescheld en harde mitrailleurs).
Sorry, ik dwaal af. Waarom kijk ik toch zo graag naar die programma’s? Ik kan namelijk ook best genieten van een mooie docu van de NTR. Het antwoord is simpelweg: even nergens aan denken en gewoon dom kijken. Je kent het wel, als je in de reclame gaat zappen en na 5 minuten niet meer weet wat je nu eigenlijk aan het kijken was.
Even genieten van iemand anders’ ellende en geschokt worden door al die overschrijdende en schaamteloze grenzen. Al kan ik me, vooral bij sytycd, irriteren aan het gemaakte, verzonnen drama door de programmamaker en tenenkromende commentator.
Gelukkig voor mijn lieve vriend werk ik fulltime en geef ik ook nog twee avondjes in de week dansles. Dan kan hij het huis heerlijk volvloeken, kapotschieten en veranderen in een oorlogszone zonder dat ik er last van heb. Maar de donderdagavond, als hij koopavond moet werken, die is van mij. Als ik niet bij vrienden aan de donderdagavondborrel zit (donderdagavonden mogen namelijk ook best gevierd worden) dan plof ik bij thuiskomst meteen op de bank, zet de tv aan en zit de hele avond met een fles wijn aan de lippen te genieten van leedvermaak, plaatsvervangende schaamte en de haagse platheid.
Als ik dan de voordeur hoor dan zap ik toch maar gauw naar Discoverychannel. Dat scheelt toch weer een beetje irritatie;)
0 reacties:
Een reactie posten